Zondag 15 september was een Godsgeschenk. Mijn mond valt nog altijd open in een brede glimlach zoals op die karikatuur die ik cadeau kreeg, telkens wanneer ik denk aan die zonovergoten dag. Het was in alle opzichten een zon-dag.
Het werd een tweeluik met een warme, ongedwongen viering en al even warm en ongedwongen feest van ontmoeting en solidariteit. Het was een cadeau dat wij aan elkaar gaven. Maar alles zegt mij ook dat het een Godsgeschenk was voor ons allen.
Ik zit glimlachend te staren op de karikatuur met mijn ongelooflijk lange armen. Zou het niet zijn dat God ons omarmde met armen die nog eens zo lang zijn? Die bonte mengeling van mensen, jong en oud die zich verzamelde in de kerk en in de tuin van de Oude Abdij. Iedereen deelde in de blijdschap en de warmte van die dag.
Jezus vertelde vaak over het Rijk Gods als over een lange tafel waar iedereen aanzit, ook de kleinsten, ook wie aan de rand leeft, ook wie er zich al te vaak uitgesloten voelt. Ik smaakte iets van zulk hemels moment. Ik voelde de blijdschap om het verloren schaap dat was teruggevonden…het evangelie van die dag.
Dat gevoel had ik ook al in de viering in de voormiddag. Van bij het eerste woord dat klonk, van bij de eerste noot die gezongen werd, wisten wij ons gegrepen door een Geest die ons allen verbond. Een koor van wel zestig mensen, uit parochiale en niet parochiale koren, had blijkbaar in stilte samen geoefend, liederen uit eigen repertoire uitgewisseld, stemmen samengevoegd, om elke aanwezige mee te nemen in een samenzang en een lofzang voor God. Het wonder gebeurde ook hier. Iedereen deinde mee op warme golven van geloven, Voorgangers, gebedsleiders, al wie een steentje had bijgedragen voor deze viering, al wie mee vierde, klein en groot, jong en oud.
Eén-stemmig zongen en baden wij samen, over alle grenzen heen. “Samen” is dan ook het codewoord dat ik graag over deze dag en de voorbije jaren spande.
Dank aan jullie allemaal voor wat we samen op die zonnige dag en in de voorbije jaren mochten beleven, wat we samen waar maakten in ons samenwerkingsverband van parochies.
Dank aan jullie allemaal voor alle zaadjes van geloof, hoop en liefde die we samen mochten zaaien.
Dank aan jullie allemaal voor elke inzet, alle geduld, het samen wroeten, worstelen, dromen…
Dank om samen getuigenis af te leggen van die blijde boodschap van de Man van Nazareth. Is Hij niet de Goede Herder die ons telkens opnieuw met Zijn lange armen wil samen binden?
Genegen,
Deken Patrick